ΠΡΙΝ ΕΦΥΣΥΧΑΖΑΜΕ...

Πριν εφησυχάζαμε...
Στο κάτω κάτω
γιατί ν' ανησυχούμε;

Ένα καράβι φορτωμένο μ' άστρα
ήταν αραγμένο
μπρος από την πόρτα μας.
Τα δέντρα των περιβολιών μας
αγκομαχούσαν
κάτω από το βάρος του καρπού τους.
Τα βάζα του νεόχτιστου σπιτιού μας
σκόρπιζαν παντού
τη μυρωδιά των λουλουδιών τους...

Πριν εφησυχάζαμε...
Τώρα
κλαίμε κι οδυρόμαστε...

"Έπρεπε", λέμε, "να υπολογίσουμε
τον ερχομό
των δίσεκτων καιρών
που βύθισαν
στο πέρασμά τους το καράβι
που ρήμαξαν
τα περιβόλια μας
που σύντριψαν
τα βάζα μας
και ράγισαν το σπίτι μας....
Έπρεπε να...
Έπρεπε να..."
και κλαίμε κι οδυρόμαστε.

"Η τρίτη απόφαση", 1988