ΕΛΠΙΔΑ

Το Φως 

ντυμένο στα λευκά
βγαίνει σεργιάνι κάθε βράδυ στα σοκάκια.
Τα βήματά του στο πλακόστρωτο
του δειλινού καμπάνες δειλινού μου ξυπνούν
Φθινόπωρα και Χειμωνιές ατέλειωτες
μα που στην πόρτα μου μπροστά εναποθέτουν
ολάνθιστα χρυσάνθεμα - σημάδι κάποιας άνοιξης
που πάντα καρτερώ  
μα που ποτέ δεν καταδέχτηκε
έστω μια μαδημένη ανθοδέσμη στην πόρτα μου μπροστά
να εναποθέσει.

Τα βήματά του στο πλακόστρωτο
κατάλευκα μαντίλια γλάρων π' αρμενίζουν
στο γλαυκό βλέμμα της θάλασσας
δίπλα σε σκάφη γκρίζα με κόκκινα πανιά
που πάντα προγραμμάτιζαν τη ρότα τους
μα πάντα βρίσκανε κόντρα τον καιρό
κι ακόμα ψάχνουν - χρόνια τώρα - για να βρουν λιμάνι…

"Φως εκ Φωτός", 1994