«ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΚΙ ΕΝΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙ», Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2007                     
 
«Οι δρόμοι, οι γειτονιές και ο ιδεώδης, ο σχεδόν ιδανικός έρωτας του τόπου δεσπόζουν στο έργο του Νίκου Πενταρά, ένα έργο εν πολλοίς ήπιο, µε ένα υπόγειο, διυλισμένο σπαραγμό ή πάθος. Ενδεικτικό παράδειγμα, το μοναδικό, πεζογράφημα του µε τίτλο «Σε κάθε μπαλκόνι κι ένα χελιδόνι» του 2007, που συνιστά, από µια άποψη, µια ιστορική αλλά και προσωπική κατάθεση, καθώς συνοψίζει τη μαρτυρία μιας ολόκληρης εποχής. Αυτή που σημαδεύει τις παιδικές µας μνήμες και συνακόλουθα σπαρακτικά και επώδυνα τον ελληνισμό της Κύπρου.
Ως πεζογράφημα ανακαλεί την εμπειρία και τη μνήμη μιας ολόκληρης εποχής και ενός σχεδόν ιδεώδους κόσμου, την πορεία μιας ολόκληρης γενιάς, από το όραμα στη ματαίωση. Από την οικείωση στην αλλοτρίωση. Πρόκειται για ένα έργο, θα έλεγα, λογοτεχνικής ωριμότητας. Ένα πεζογράφημα μνήμης, που απευθύνεται ή καταξιώνεται και δικαιώνεται ως ένα έργο για νέους, µε άριστα αποτελέσματα. Καθώς ο Νίκος Πενταράς, ιδιαίτερα µε το πεζογραφικό του έργο, αυτοβιογραφείται, καταθέτει, µε το δικό του τρόπο ποιητικώς και πεζογραφικώς, την ιστορία και τη μνήμη της γενιάς του και του τόπου του. Τη συλλογική ιστορία της γενιάς του…»
(Δρ Νίκος Ορφανίδης, από την ομιλία του σε εκδήλωση για το συγγραφέα, Πάφος 25/02/2009)