Νοσταλγικές στιγμές πενθούν σε ανεπίστρεπτα ταξίδια
Ναυαγισμένες άνοιξες μετρούν τα περασμένα
Τα χαμογέλια σβήστηκαν στα τρομαγμένα μάτια
Και τα τραγούδια κρύφτηκαν στα γκρεμισμένα σπίτια
Η νύχτα σαβανώνει το νεκρό φεγγάρι της
Στα κοκκινα ποτάμια της πατρίδας
Το πένθος έγινε ασήκωτο
Το κλάμα ρήμαξε τα μάτια...
- Εσύ, Φως, εσύ πώς της απάτης αντέχεις τον πόνο;
"Ωρες πολέμου", 1975
!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή