Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

ΕΞΗ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

                 













                             

Μας ήλθε το Φθινόπωρο χλωμό
μαδήσανε του κήπου τα λουλούδια
τα φύλλα στήσανε χορό τρελό
και των πουλιών σώπασαν  τα τραγούδια

Τον ουρανό σκεπάζει συννεφιά
και βουρκωμένος τώρα μας κοιτάζει
το δάκρυ απ’ την υγρή του τη ματιά
στη διψασμένη γη βροχούλα στάζει

Η θάλασσα με γκρίζα φορεσιά
στα βράχια με παράπονο βουίζει
και στα κλαδιά των δέντρων τα γυμνά
τ’ αγέρι μελαγχολικά σφυρίζει

 Φθινόπωρο! μια θλίψη στην καρδιά
μα τα χρυσάνθεμα που τώρα ανθίζουν
σαν μας κοιτάνε χαμογελαστά
την άνοιξη και τη χαρά θυμίζουν.

(από την ποιητική μου συλλογή για παιδιά "ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΜΟΥ ΞΕΚΙΝΑ", 1987)

                               II

Όχι! Δεν  πρόσεξα καθόλου το Φθινόπωρο
που πέρασε  από μπροστά μου
στηριγμένο στο γυμνό κλαρί του
ούτε  και το χλωμό φεγγάρι του
γιατί εκείνη ακριβώς την ώρα
μελετούσα την κίτρινη σοφία των χρυσάνθεμων
πάνω στις πλουμιστές  ποδιές των κοριτσιών
τις πασχαλιάτικες.

(ανέκδοτο)

                             III

 Μην σκουπίζεις
τα πεσμένα φύλλα το Φθινόπωρο
ούτε να τ’ αφήνεις
εκτεθειμένα στους ανέμους
γιατί ανάμεσά τους                  
μπορεί να βρίσκονται τα όνειρά σου.

 (ανέκδοτο)                        

                            IV
 
Παρέα με το φι του Φθινοπώρου
κι όλα το φι των φθόγγων
που δεν προφέραμε ποτέ
ψάχνω ανάμεσα στα κιτρινισμένα φι
των πεσμένων φύλλων
για να βρω τα φθαρμένα φι
των ανεπίδοτων φιλιών μας.

(ανέκδοτο)

                            V

Φθινόπωρα σ’ αρπάξανε και σε φυλάκισαν
και μαραζώνεις που δεν συναντιέσαι πια
με τις ερωτευμένες αλκυόνες στ’ ακρογιάλια.

(από την ποιητικη μου συλλογή "ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ", 2009)
                     
                            VI
 
Βροχή μου φθινοπωρινή
σταλαγματιά σταλαγματιά
την άδεια στέρνα μου γιομίζεις.

(από την ποιητικη μου συλλογή "ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ", 2009)

 

1 σχόλιο:

  1. φθινόπωρο η εποχή που μαζεύει το νου και απλωθεί τη φαντασία παντού γλυκασιά με κρύο με ζέστη δεν τα σκεφτεσαι άλλα πράγματα γεμιζουν το μυαλό σαν το φυλλορρόημα που γεμίζει τις αυλές , έχει τα άλλα το δικά της τα όμορφα

    ΑπάντησηΔιαγραφή