ΣΤΙΧΟΙ ΜΕ ΒΡΟΧΗ

Ι

Στον ήχο της βροχής

ξεφυλλίζω  τις μνήμες των άστρων
ανάμεσα στις ρωγμές του χρόνου
κι αποστηθίζω τη σιωπή τους.
Δακρυσμένες εικόνες
με χείλη σφραγισμένα
απ’ την παντάνασσα σιωπή
με ταξιδεύουν
στο σκυθρωπό βασίλειό τους.

 ΙΙ

Βροχή μου φθινοπωρινή,

σταλαματιά σταλαγματιά
την άδεια στέρνα μου γιομίζεις.

ΙΙΙ

Ήχος βροχής στο παραθύρι μου

το κλάμα σου
τις νύχτες του χειμώνα τις ατέλειωτες.

V

Αδέσποτο σκυλί που σεργιανάς

νωχελικά στους άδειους δρόμους
της νυσταγμένης πολιτείας
μεσάνυχτα μες στη βροχή
και στη γωνιά τον μπόγια να παραμονεύει.