ΠΛΑΝΗ

Το Φως

απόψε ξαγρυπνά στην έπαλξη του κουρσεµένου κάστρου
κι ανατριχιάζει βλέποντας
τ’ αποκεφαλισµένα από την πλάνα νύχτα στάχια
που κείτονται στον κάμπο ανάσκελα
µε τα χρυσά κεφάλια τους στο πλάι .

Όλοι κατάλαβαν το µέγεθος της πλάνης

εκ των υστέρων όµως, δυστυχώς,
γιατί τα στάχια - καθώς είπαν -
ήταν της έκτης χιλιετηρίδας προ Χριστού.

Προ της Σφαγής

ουδείς εκ των πεπλανηµένων
ενδιαφέρτηκε ποτέ την ιστορία τους να µελετήσει
ουδείς ποτέ προσπάθησε την πλάνα νύχτα ν' αφοπλίσει.

Το Φως

πικρογελά και το ξανθό κεφάλι του κουνά µ' απελπισία
σαν αντικρίζει τους πεπλανηµένους
που τώρα δήλωσαν νεκροφρουροί
και ρήτορες επικηδείων λόγων
χωρίς το Φως στην έπαλξη να λογαριάζουν
χωρίς να προσδοκούν ανάσταση νεκρών
κι έτσι πλανιούνται πάλι ...

Γοργόφτερο πουλί πετά και χάνεται

στην έπαλξη του κουρσεµένου Κάστρου
και πάλι ξαναφαίνεται µε κεραυνού κλωνί στο ράµφος.

Στο πέταγµά του ανάβουν πυρκαγιές

ο κάµπος όλος καίγεται µεµιάς         
µαζί µε τους πεπλανηµένοuς
και µε τα στάχια τα νεκρά.

Από την ποιητική μου συλλογή: «Φως εκ Φωτός», 1994