ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟ

Ήθελα να 'χα έστω μια αχτίδα
απ' τον ήλιο που φωτίζει το σπίτι σου
ένα απ' τα αηδόνια που τραγουδούν κρυμμένα
στο  φύλλωμα των δέντρων του κήπου σου
μια σταγόνα απ' το κρυστάλλινο νερό
που χαϊδεύει το ρυάκι του λιβαδιού σου.

Είσαι μια άνοιξη
που κοιμάται στο κρεβάτι του ήλιου
ένας ήλιος στην καρδιά της άνοιξης
είσαι ένα αηδόνι
που τραγουδά κρυμμένο
στο φύλλωμα των δέντρων
ένα δέντρο
που στα φύλλα του βαστάζει αηδόνια
είσαι ένα ρυάκι
με νερό κρυστάλινο μέσα σε λιβάδι
ένα λιβάδι
που το ποτίζει ρυάκι με κρυστάλλινο νερό.

Ανάμεσα στη χαρά  κι εμένα στέκεις εσύ
ανάμεσα στο αύριο κι εμένα πάλι εσύ
ανάμεσα στα κύματα κι εμένα
το χαμόγελό σου βράχος να πιαστώ.

Αν δεν ήσουν εσύ
ίσως να μην γνώριζα τι είναι φως
τι άνοιξη και μουσική
ίσως να μην είχα προζύμι για τα ψωμιά
που ζυμώνω με τ' αλεύρι των Μουσών
και το ψήνω στο φούρνο
που τον πύρωσε η ύπαρξή σου.

"Η τρίτη απόφαση", 1988