ΟΠΤΑΣΙΑ


Μεσάνυχτα σε μια σκοπιά απέναντι απ' τον εχθρό
Με τις δαγκάνες του θανάτου περασμένες
Στου πολυβόλου τη θαλάμη
Και δυο συντρόφους να κοιμούνται πλάι
- Κεριά σβηστά τα πρόσωπά τους
Στου φεγγαριού το γυάλινο παγκάρι... -


Το πολικό αστέρι
Κοιτούσα και στοχάστηκα
Τα μέρη που μας πήραν οι εχθροί
Στη μέρα που μας πέρασε.


Η Παναγιά του Τράχωνα ξεπρόβαλε απ' τις ελιές
Με τα δαντελωτά της ρούχα ξεσκισμένα
Με τα σαντάλια σκονισμένα
Και μάτια κατακόκκινα, υγρά.

Με κοίταξε για λίγο με παράπονο
Και χάθηκε ξανά στον ελαιώνα
Οι τύψεις τότες τράνταξαν βαθειά τα μέλη της ψυχής
Δυο δάκρυα καυτά κυλήσανε στο προδωμένο χώμα...

"Ώρες πολέμου", 1975