ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Μηνύµατα που  φτάνουν απ' τα µνήµατα

και τ' ασπρισµένα κόκαλα
των άφθαρτων νεκρών αγωνιστών
- αγνώστων και γνωστών -
τρυπούν τον ύπνο µου
σαν πύρινες ρομφαίες αρχαγγελικές
σφυρίζουνε στ' αυτιά µου σαν οχιές.

Μηνύµατα που φτάνουν απ' τις εκκλησιές

τις κουρσεµένες και βουβές
που κατάντησαν λεία των ληστών
και τόποι βιασµών
πικραίνουν το ψωµί µου
όπως πικραίνει το φαρµάκι το νερό
σαλεύουν το µυαλό µου
όπως σαλεύει το καράβι κύµα φοβερό.

Μηνύµατα µε ρουφηγµένα µάγουλα

από το πένθος το βαθύ
µηνύµατα µε µάτια κατακόκκινα
από το κλάµα το πολύ
µηνύµατα που με τα χέρια τους τα κοκαλιάρικα
γυρεύουνε βοήθεια
και µε ρωτούν επίµονα
για την κατάντια µας να δώσω μιαν εξήγηση,
ξεσκίζουν σαν καλάμια τη συνείδηση.

Μηνύµατα, µηνύµατα και μνήματα
µηνύµατα και µνήµατα
από δικά µας κρίµατα
που οληµερίς κι ολονυκτίς με βασανίζουνε
και τα φτερά του κάθε ονείρου μου τσακίζουνε
για την αναισθησία µερικών
και τη µικροψυχία των πολλών,
με κάνουν να σκεπάζω
από ντροπή το πρόσωπο.


Μηνύµατα που χρόνια τώρα καρτερούν
την κλειδωµένη πόρτα της συνείδησης ν' ανοίξει
από θυµό τα δόντια τρίζουνε
απ' αηδία φτύνουνε
κι εμείς καθόλου δε νοιαζόµαστε
κι εμείς καθόλου δε σκεφτόµαστε
κι εµείς κοιµόµαστε κι ονειρευόµαστε
ονειρευόµαστε... ονειρευόµαστε...

Μηνύµατα που χρόνια µόνα ξαγρυπνούν
και τις χαµένες µας πατρίδες ασταµάτητα θρηνούν
µου φαίνεται πως βαρεθήκανε τις κούφιες υποσχέσεις µας
µου φαίνεται πως καταλάβανε τις διαθέσεις µας
γιατί µας βλέπουν που νοιαζόµαστε πολύ για τις ανέσεις µας
που τίποτα δεν κάνουµε για τις υποχρεώσεις µας
και µας αφήνουν ανενόχλητους.

Μηνύµατα, µηνύµατα και µνήµατα
µηνύµατα και µνήµατα
από δικά µας κρίµατα
µου συνταράζουν τα αισθήµατα…

«Μηνύματα», 1981