"Να γιατί και σ’ εμάς απόψε όχι, απλώς, το δαιμονικό πρόσταγμα της ορμέμφυτης ποιητικής μούσας, αλλά προπάντων το χρέος προς την πανάρχαια μούσα της ποιήσεως κελεύει να συνοδοιπορήσουμε από τα αλαφροπερπατήματα μέχρι τα στέρεα βήματα και ώς τα ψηλότερα πετάγματα του Νίκου Πενταρά. Του ποιητή, που, (ας μου επιτραπεί το λογοπαίγνιο του ονοματεπώνυμού του),   δεν στόχεψε σε καμιά δοτή νίκη της πεντάρας με άνωθεν δάφνες επίσημων βραβεύσεων και εύφημες μνείες υποβολιμαίων κριτικών. Γιατί, όντας επί έτη βιβλιοκριτικός ο ίδιος, ήξερε τα τι και τα πώς…" 

(απόσπασμα από την ομιλία της φιλολόγου, συγγραφέως και κριτικού λογοτεχνίας Χρυσοθέμιδας Χατζηπαναγή, κατά την παρουσίαση του βιβλίου μου "ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ", στις 29 Απριλίου 2015) 

 

Νίκου Πενταρά: "Σε φόντο φθινοπωρινό", πιήματα, Λευκωσία, 2015

 

 

Κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή του Νίκου Πενταρά «Σε φόντο φθινοπωρινό». Η φιλόλογος συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή αναφέρει ανάμεσα σε άλλα:
 
"Σαφώς πιο έντεχνα νοηματισμένη και κατασταλαγμένη, φιλοσοφημένη και αναστοχαστική η πρόσφατη συλλογή του Νίκου Πενταρά, που τιτλοφορείται με συμβολική πολυσημία «ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ» και σε αρμονική αντίστιξη αλληγορικών μεταβολισμών με το περιεχόμενο των ποιημάτων της. Σ’ αυτό το σκηνογραφικό βάθος, εντούτοις, της νέας ποιητικής του προοπτικής ουδόλως φαίνεται να φθίνουν οι οπώρες της ώριμης συγκομιδής του. Απεναντίας, δρέπονται εύχυμες και ηδύγευστες σε μικρότερα ή μεγαλύτερα κάνιστρα ευκαρπίας, ήτοι σε ολιγόστιχα ώς επί το πλείστον ή και μακρότερα εύληπτα ποιήματα πολυθεματικής βιοποικιλότητας, αφήνοντας, ωστόσο, μιαν αίσθηση μνησιπήμονος πόνου και την αναπόληση ήρεμων αναμνησιακών αποδράσεων. Εικόνες και σχήματα χρωμάτων και αποχρώσεων, λυρικοί συνειρμοί και αποκαλυπτικά συμφραζόμενα, έμψυχες παρουσίες υπαρκτών και μυθικών πλασμάτων ή ζωντανές απουσίες προσφιλών μορφών είναι που ανακαλούν το Φθινόπωρο στην ανακύκληση των εποχών ή επικαλούνται μετωνυμικά το ηλικιακό μεταίχμιο της μετάβασης του ποιητή από την άνοιξη και το καλοκαίρι της νεότητας στον χειμώνα όχι, ασφαλώς, του γήρατος, αλλά του ανανεωμένου «ταξιδιού» του."
                                                                              
Ο Νίκος Πενταράς γεννήθηκε στη Χλώρακα της επαρχίας Πάφου το 1949. Υπηρέτησε τη Δημοτική Εκπαίδευση από τη θέση του απλού δασκάλου μέχρι τη θέση του Πρώτου Λειτουργού Εκπαίδευσης. Λογοτεχνικά του έργα, τόσο πεζά, όσο και ποιητικά, έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, έχουν ανθολογηθεί σε ανθολογίες και σχολικά ανθολόγια και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά.

Εκτός από την ποιητική συλλογή «Σε φόντο φθινοπωρινό», έχει εκδώσει και τα πιο κάτω βιβλία:

Ώρες Πολέμου" (ποίηση, 1975)
"Μηνύματα" (ποίηση, 1981)
"Περιστέρι μου ξεκίνα" (ποίηση για παιδιά, 1987)
"Η τρίτη απόφαση" (ποίηση, 1988)
"Επάνοδος" (ποίηση, 1992)
"Φως εκ φωτός" (ποίηση, 1994)
"Ποιήματα" (ποίηση, 1995)
"Σε κάθε μπαλκόνι και ένα χελιδόνι" (μυθιστόρημα, που απευθύνεται σε παιδιά και νέους, (2007)
"Στη μοναξιά του φεγγαριού" (ποίηση, 2009)