ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΩΣ 

 

Το Φως
κυνηγημένο, ασθμαίνοντας και καταϊδρωμένο
κατέφυγε κάτω από την κληματαριά.
Η βρύση αρνήθηκε να δώσει το νερό της
να πιει το Φως να δροσιστεί
και το ξανθό κεφάλι του να πλύνει.

Οι ρώγες πάλι απ’ το τσαμπί του σταφυλιού
που πήρε τον κρασάτο το χυμό τους να ρουφήξει
στα χείλια του τα ξεραμένα λιώναν αδειανές
με μια στυφή αδιαφορία
κι η πόρτα που χτυπούσε να τ’ ανοίξει
στεκόταν αδιάφορη, χωρίς αισθήσεις.

Εγώ που παρακολουθούσα
τα γεγονότα απ’ τη σπηλιά μου
ευτύς κατάλαβα πως ήμουνα γυμνός.
Χωρίς χρονοτριβή σηκώθηκα
και ξέθαψα την πανοπλία του παππού μου
του ξακουστού πολεμιστή.

Σελώνω τ’ άλογό μου και κινώ
έφιππος πολεμιστής
για τη σκληρή αναμέτρηση
με τ’ αγριογούρουνα, τις νυχτερίδες και τα φίδια
που χρόνια επιβουλεύονται το Φως.
Χυμός κρασάτος τότες ξανασάλεψε
στα μαραμένα στήθια της κληματαριάς
η σκουριασμένη κλειδαριά ξανάρχισε να τρίζει
και μια σταγόνα ξαναπρόβαλε
στη βρύση το νερένιο της κεφάλι.

Από την ποιητική συλλογή "Φως εκ Φωτός", 1994